Mijn ritme ligt op laat naar bed en laat eruit. Dat komt omdat ik geen baan heb die mij dwingt op tijd naar bed te gaan en op tijd op te staan. Mijn zogenaamde eigen bedrijfje 'PC Phoenix' loopt aardig als je 't toetst aan het adverteren. Dat bestond slechts uit het uitdelen van een paar honderd a-4'tjes in de buurt. Aan de hand van dat krijg ik toch gemiddeld 2 klanten per week binnen. Het is niet voldoende en tot mijn spijt kan ik ook niet altijd iedereen (goed) helpen. Met mijn bedrijfje PC PHOENIX tracht ik mensen met computerproblemen te helpen. Dat kunnen problemen met windows zijn of hardwarematige kwesties. Als iets van de hardware echt kapot is dan moet ik mensen echter naar elders verwijzen of adviseren het beschadigde onderdeel te vervangen. Ik heb geen bedrijsruimte en doe het vanaf een kamer in mijn eigen, op de 2e verdieping gelegen, huurhuis. Wel heb ik een groot bord opgehangen boven de voordeur beneden met de bedrijfsnaam, telefoonnummer en werktijden. De huisbaas zeurt dat ik dat bord eraf moet halen omdat het het huisnummer verbergt. Dat is echter niet zo, hij lult maar wat. Toch haal ik het eraf want ik ga morgen weg, naar India en andere streken in Azië met Nik, mijn vriendin. Nik heeft een aanzienlijke som geld geërfd van haar moeder en we hadden besloten, op haar aandrang, er een half jaar van naar Azië te gaan. Nik is vroeger al vaak naar India geweest dus ze wil daar graag weer naar toe. Ik ben benieuwd. Helaas kunnen we maar 4 maanden. De eerste ticket konden pas 5 januari krijgen en ik wil per 1 mei terug zijn om me voor te bereiden op het volgend studiejaar. Ik moet mijn studie psychologie nog afronden met een werkstuk (onderzoek) en een scriptie. Het is nodig dat ik erbij werk want ik krijg geen studiefinanciëring meer. Ik zal dus per eind augustus de situatie zo moeten hebben dat ik genoeg verdien maar genoeg tijd overhoudt om die studie af te maken.
Morgen gaan we dus weg, naar India, provincie Goa. We hebben alles voorbereid maar we kunnen, vanwege ons ritme niet op tijd in slaap komen. We vallen pas circa 02:00u in slaap terwijl we er om 04:30u uit moeten. De taxi zal ons om 05:00u ophalen om ons naar schiphol te brengen. We staan op, kleden ons aan en nemen de taxi die op tijd is gekomen. Het is koud buiten want het is 5 januari, winter. Ik heb een trui en jas aan. Wel wat overbodige bagage dus voor daar. Maarja. We rijden met de taxi over de vrij lege snelweg naar schiphol. Het is spannend voor mij. Vliegen geeft toch altijd wat opwinding. Ik bedenk me van te voren en tijdens de vlucht altijd wat er allemaal mis kan gaan en niet goed kan zijn. Een vliegtuig dat niet goed opstijgt en van 200 meter hoogte weer naar beneden valt. Eén van de motoren trilt er onderweg vanaf en het vliegtuig stort neer. Tenslotte is er nog de landing waar door bijvoorbeeld een plotselinge hevige zij-windvlaag van alles fout mee kan gaan. Ik zie in mijn verbeelding dan al de stoelen voor mij in elkaar gaan en de mensen er tussen geplet worden of tegen de wanden van het vliegtuig geramd worden. Ik bedenk dan allerlei manieren om zo'n situatie te overleven maar vind eigenlijk nooit een bevredigende. Ik sus mijn angsten met de gedachte aan het feit dat het bijna altijd goed gaat en dat wanneer het fout gaat alles zo snel gaat dat je zeg maar dood bent voor je er erg in hebt. We vliegen naar India met Air India want die was wat goedkoper dan de andere. Ik heb nooit over een neerstortend Air India vliegtuig gehoord dus het zal wel goed zijn. Wel is er onlangs een indiasch vliegtuig gekaapt door pakistani maar dat was van Indian Airlines en bovendien zullen ze nu wel de beveiliging hebben opgeschroefd. We moeten echter eerst naar London-Heathrow met een vliegtuig van British Midlands. Ondanks dat ik jaren op schiphol heb gewerkt weet ik niet zo de type-nummers van die vliegtuigen uit mijn hoofd. Ik noem het dus een standaardviegtuig, niet groot niet klein. We gaan door de vliegveld-procedures: paspoortcontrole, bagagecontrole en inchecken en stappen 7:25u het vliegtuig in. Het vliegtuig kan echter pas 7:40u opstijgen, zeker vanwege de drukte. We zijn in L-H om ca 8:30u. In het vliegtuig heb ik een nederlands meisje, Linda, ontmoet dat ook naar India gaat, haar vader opzoeken. Het lijkt me een leuke vlotte meid, circa 20 jaar. Zij moet vanaf Heatrow de vlucht van 8:45u hebben maar ze is bang, vanwege de vertraging, dat ze het niet haalt. Na de landing lopen door de luchtsluis tot in de terminal. We moeten nu een bus nemen naar de andere terminal, vanwaar de Air India vlucht zal vertrekken. Linda houdt ons gezelschap terwijl we naar de andere terminal gaan. Nik is gelijk alweer jaloers omdat ik met Linda praat. Nik is zeer snel jaloers. Als ik met haar ben, wil ze altijd al mijn aandacht, vooral als ze zelf niemand om tegen te ouwehoeren heeft. Gelukkig gaat Linda ook met Nik praten. We laten haar voor ons bij de incheck balie gaan. Het is echter voor haar te laat. De Indiasche baliemedewerkster valt nogal heftig uit tegen Linda. Ze zegt iets van: 'En madam denkt dat het vliegtuig op jou gaat wachten. Nee nee, zo werkt dat niet ' etc. Linda lijkt er wel ontsteld van te worden dus neem ik het voor haar op en zeg de balievrouw dat Linda er ook niets aan kan doen dat de reisorganisatie, waar ze de tickets heeft gekocht, het zo voor haar geregeld heeft. De vrouw bindt wat in en vertelt Linda wanneer ze alsnog kan vertrekken. Dan zijn wij aan de beurt. Ons vliegtuig blijkt nog vast te zitten in Chicago, kapot. We moeten hier in de transferruimte tot 12:00u wachten. Dan kunnen we aan de balie hier meer informatie verkrijgen. We krijgen een papiertje waarop staat dat we op kosten van Air India hier in de transit ruimte ergens wat kunnen gaan eten en drinken. In de bar drinken we wat. Nik neemt een pint, ondanks het vroege uur. Ik ook dan maar. Andere gestrande nederlanders van dezelfde vlucht en dus in hetzelfde schuitje zitten hier ook. Ik praat met 2 wat altenatief ogende jongemannen en een dito meisje. Na een pint of twee stappen Nik en ik uit de bar en in het ernaast gelegen restaurant om wat te eten. Nu kunnen we onze tegoedbonnen gebruiken, want die waren niet goed voor het bier. Het is erg druk in deze terminal. We kunnen niet naar buiten en met al die mensen krijgen ik de gedachte aan een mierenhoop. Ik vind het hier niet fijn. De ruimte voelt licht, koud en verwarrend aan. Gllimmende tegels, lawaaïig, airconditioning en vol met in smakeloze stijl ontworpen winkelruimtes. Net als op schiphol, het zal wel typische vliegveld-shit zijn.