|
satire; auteur: Jan Smit | Doem=Roemstem
| |
In Nederland zou je kop eraf gemaaid worden als je je kop boven het maaiveld verheft, m.a.w. iets opvallends doet. Dit zou een typisch nederlandse bekrompen eigenschap zijn die o.a. tot uiting komt in het spreekwoord 'doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg'. Uit onderzoek is gebleken dat bovenstaande bewering significant waarder is dan andere beweringen (zoals dat Nederland een narco-staat zou zijn). Zo is uit het onderzoek gebleken, dat in tijden niemand in Nederland voor zijn kop is geschoten omdat hij/zij een bijzonder persoon was. In tegenstelling tot het door sommigen lieden om duistere redenen veel geciteerde en geprezen buitenland. Conclusie van het nog vertrouwelijke rapport waar wij de hand op hebben weten leggen: Nederlanders zijn veel te tolerant. Zo had Dries van Agt makkelijk de J.F. Kennedy van Nederland kunnen worden als iemand het lef had gehad om bijvoorbeeld een bom in zijn auto te plaatsen. Een zekere Nederlandse kunstenaar organiseerde het wel en voila, nu kent iedereen hem (alleen ben ik zijn naam kwijt). Wel herinner ik me nog de naam Jules Croiset, een acteur, die zijn eigen ontvoering in scene zette. En dan Lubbers, wanneer daar nu eens een mooie geslaagde aanslag op was gepleegd toen hij nog premier was, dan was zijn hele afgang hem en ons bespaard gebleven. Dan was de CDA nog steeds aan de macht, zou Lubberen intelligent praten betekenen (met alle gevolgen van dien) en zouden verschillende pleinen, straten en kerken in het land zijn naam dragen. Wanneer Troelstra zou zijn neergeknald door prebolkesteinianen dan was Nederland communistisch geworden en wellicht nu nog communistisch geweest. Wanneer Drees aan een lang mes was gerijgd door extreem rechts, dan had men nooit aan AOW en bijstand durven toornen. Als Joop den Uil was neergestort in de Bijlmer door sabotage aan de vliegtuigmotoren... Ach, het had allemaal zo mooi kunnen zijn, grote mensen die in het harnas sterven, maar nee... Een van de voornaamste conclusies uit het rapport is dan ook dat wanneer bovenstaande PVDA'ers op gruwelijke wijze waren vermoord de PVDA niet zonder ophef al de sociale verworvenheden der armen en arbeiders zo zou kunnen verkwanselen aan het kapitaal, zoals nu gewoon gebeurt.
Amerika is wel het meest geciteerde en geprezen land van al eerder genoemde lieden. En terecht, daar vliegen de meeste kogels in het rond. Bosnische soldaten worden zelfs opgeleid in de USA, waarbij de opleiding "slechts" bestaat uit een weekje wonen in Harlem (New York city). Nee, Nederland is een lullig landje. Iemand die opvalt, krijgt wat kritiek en dat is dat. In Amerika schieten ze opvallende figuren als Kennedy en Ds Maarten Luther King gewoon af. Ook in andere landen zijn ze niet zo kinderachtig als hier. Zie Olaf Palme (Zweden), Rabin (Isra�l), John Lennon (Engeland), een reeks Ghandi's (India) en zo kan ik nog wel even doorgaan. We moeten er hier in Nederland echt wat aan doen, "groter" leren denken, dus internationaal leren denken, jaah... globaliseren. Maar wie in dit nederige landje is de laatste tig jaren eigenlijk ver genoeg boven het maaiveld uitgekomen en gebleven om het geweer te laden, het hart mooi in de roos te krijgen en nog eens te vuren ook? Wie iemand weet die op dit moment in aanmerking komt dient Nederland te dienen en zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Sommigen, artiesten (gevoel voor drama), zorgden zelfs zelf voor hun dood zijn Marilyn Monroe, Jimmi Hendrix, Jim Morisson en nog vele anderen en meest recentelijk Kurt Cobain die nu ook tot dat legendarische sterrendom behoort. Nu zult U zeggen: wij hebben Vincent van Gogh!, onze Vincent was zijn tijd toch maar mooi ver vooruit, die zit! Daarop zou ik willen zeggen dat dat ten eerste al heel lang geleden is en ten tweede dat Vincent zich zo weinig Nederlander voelde dat hij, om maar van dat bekrompen gedoe af te zijn, naar Frankrijk vluchtte. Willem van Oranje!, die is vermoord en legendarisch geworden, zult U zeggen. Maar ook dat is al zo lang geleden. In dit artikel hebben we het uitsluitend over de laatste 100 jaar en wordt een analyse gegeven van het feit dat geen enkele bekende Nederlander als een held is gestorven. Waarom in godsnaam springt vader Abraham, na in dat kleine caf� zich moed te hebben ingedronken, niet de haven in. Daar ligt dat kleine caf� toch aan?! Met wat stenen aan zijn baard, onderwijl roepend: 'Ik haat smurfen'?! Maar nee... het mag (nog) niet zo zijn.
Af en toe rijdt er wel eens een Nederlandse artiest tegen een boom maar dat is dan van vermoeidheid, dus niet geldig om legendarisch te worden. Of wel? James Dean!, zult U roepen, is legendarisch na het verongelukken met zijn auto. Maar dan vergeet U dat James Dean speciaal voor zijn ongeluk een snelle sportwagen had aangeschaft. Gaat dit te ver? Wellicht, maar feit blijft dat hij wel legendarisch is geworden en Koos Alberts dat nooit zal worden, al blijft hij met zijn rolstoel in de rails bij een spoorwegovergang vast zitten en rijdt de eerste TGV met voor de gelegenheid koningin Beatrix aan het stuur met een gangetje van 300 km/u door hem heen. Beatrix bekende glimlach zal geen moment verdwijnen of verstrakken (misschien kan dat ook niet, het heeft er alle schijn van dat haar lach "vast" zit. Net als trouwens haar haar dat nooit eens vrolijk rondwappert. Van 'Klokhuis' op Nederland 3 hoorde ik dat dat ook wel moest anders zou ze niet meer op de kop van de munt lijken en zou al het Nederlandse muntgeld waardeloos worden. Opvoedkundig programma, dat 'Klokhuis'). Resumerend kan dus gesteld worden dat we met twee punten zitten. Ten eerste is er hier niemand die opvalt en daaruit volgend ten tweede is er niemand die voor de heldenrol "dood door aanslag met voorbedachte rade" in aanmerking komt. Gerard Joling die nog een schop in zijn ballen krijgt, Andr� Hazes die weer alleen met kerst zit, Lee Towers die zichzelf een elleboog geeft, Vanessa die zich in een laatste poging met haar nu al reeds hangende tieten in coma slaat, Fluitsma onder de trein, het zal allemaal niet mogen baten. Ook Bolkestein is niet interessant genoeg om het vuur op te openen, zelfs al solliciteert hij daar wel naar. Misschien moeten we trouwens eens ophouden met het vereren van de doden en helemaal met die uit het buitenland. Het is niet onwaarschijnlijk dat wanneer zij nog hadden geleefd hun aanstekelijkheid zou zijn gedaald tot die van de tien meest recente platen van de Rolling Stones, eens een goede groep. Zo zijn er meer die niet op tijd zijn uitgestapt en soms alleen al daarmee hun legendarischheid hebben verkwanselt. Tijd voor mij trouwens om uit te stappen.